สำหรับคนที่ทำงานสายอาชีพครูแบบผม ผมเชื่อได้ว่าหลายคนจะต้องเคยเจอนักเรียนที่ดื้อ และนักเรียนที่เป็นเด็กดีผสมปนเปกันไป ซึ่งในตอนนี้ผมก็ทำงานในสายอาชีพครูเข้าสู่ปีที่ 15 แล้ว ก็ถือว่าค่อนข้างยาวนานพอสมควร และผมก็ได้เจอนักเรียนมากหน้าหลายตา แต่ส่วนมากแล้วผมเองก็จะเป็นคุณครูที่นักเรียนค่อนข้างจะโอเคและเป็นที่รักของนักเรียนด้วย ทุกวันนี้ก็มีนักเรียนที่เรียนจบไปแล้วหลายคนที่แวะเวียนมาหาผม ซื้อกระเช้ามาให้ หรือบางคนอาจจะเข้ามาสวัสดีทักทายบ้างอะไรบ้างตามประสา แต่นั่นมันก็ไม่ใช่สิ่งที่ผมปรารถนาอะไรเพราะสิ่งที่ผมทำคือผมอยากให้นักเรียนทุกคนได้ดี ใครเรียนจบไปได้ที่เรียนดี ได้ที่ทำงานดี หรือว่ามีอนาคตที่ดีผมก็ยินดีกับนักเรียนทุกคนด้วยใจจริง เมื่อไม่นานมานี้ก็มีนักเรียนคนหนึ่งที่ซื้อกระเช้ามาให้ผมในช่วงก่อนปิดเทอม ซึ่งนักเรียนคนนั้นเป็นนักเรียนที่ผมเคยสอนเมื่อประมาณเจ็ดปีที่แล้ว นักเรียนคนนี้เป็นนักเรียนผู้หญิงที่ดื้อมาก และผมก็จำชื่อนามสกุลของเธอได้ขึ้นใจด้วยความแสบของเธอเอง แล้วนักเรียนคนนี้ก็เป็นนักเรียนที่ผมรักมากที่สุดคนหนึ่ง จากเด็กที่ดื้อมากในวันนั้นกลายเป็นเจ้าของแบรนด์เสื้อผ้าที่ทำส่งออกต่างประเทศรายใหญ่ แต่แน่นอนว่าผมก็ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้นักเรียนคนนั้นพัฒนาไปถึงจุดนั้นได้ แต่ว่านักเรียนคนนี้เป็นนักเรียนที่มีความทรงจำร่วมกันสมัยเรียน เรื่องมันเกิดมาจากตอนที่ผมสั่งการบ้านนักเรียนไปในคาบเรียนและให้นำมาส่งในคาบต่อไป